Teken mee; schaduw en mijn persoonlijke verhaal

Teken mee

Over de teken mee van Jojan vlogt schreef ik al vaker op mijn blog. Teken mee is een super leuke manier waarbij je met het kanaal van Jojan een tekening maakt in een bepaald onderwerp. Dit keer was het onderwerp schaduw en ik laat je hieronder zien wat ik hiervoor heb gemaakt. Ook deel ik mijn persoonlijke verhaal. Iets wat ik al maanden op papier probeer te zetten en wat al weken klaar ligt tussen mijn concepten. 

De tekening

Dit is de tekening die ik maakte voor deze teken mee. In de tekening zie je een meisje voor een schaduw staan. Deze schaduw staat voor mij voor mijn angst. Verder zie je het meisje die probeert het niet te laten zien, het verborgen probeert te houden. Een erg persoonlijke tekening die ervoor zorgt dat ik vandaag met jullie mijn verhaal deel.

Achter de schermen

Al weken probeer ik mijn verhaal namelijk op te schrijven. Toch lukt het telkens niet om het goed op papier te krijgen. Zoals sommigen van jullie misschien wel weten zit ik al een (veels te lange) tijd bij huis. Toch heb ik nooit echt verteld waarom dit is en wat er nu eigenlijk achter de schermen allemaal speelt. Vandaag daarom mijn persoonlijke verhaal.

Vastlopen met stage

Het begon ongeveer twee jaar geleden toen ik moest beginnen met een nieuwe stage voor mijn opleiding (SPH 3de jaar). Ik kreeg last van wat achteraf denk ik het beste te omschrijven is als paniekaanvallen. Wanneer ik bij mijn stage naar binnen stapte blokkeerde ik totaal. Alles om mij heen leek wazig, de kleinste normale dingen werden grote obstakels, ik kon niet meer helder denken en fysiek voelde het alsof mijn hele lichaam samen werd geperst. Een onhoudbare situatie wat er toe heeft geleid dat ik mijn stage stop moest zetten.Dit betekende niet alleen het einde van mijn stage maar ook dat ik moest stoppen met de opleiding. Het derde jaar stond namelijk in teken van het lopen van je stage. En zonder stage kon ik simpelweg niet verder. Een super grote klap, juist omdat ik zo hard mijn best deed en het zo goed leek te gaan. Ineens leek alles weg te vallen en dit samen zorgde ervoor dat ik in een depressie terecht kwam.

Depressie

Wat hierna volgde was een periode waarin het niet goed met me ging. Van deze periode kan ik me vooral herinneren hoe leeg ik me voelde. Niets interesseerde me en het liefste bleef ik de hele dag in mijn bed. En dit deed ik dan ook. Ik ging steeds minder afspreken. Ik ging steeds minder het huis uit. Tot op een punt dat ik het huis eigenlijk bijna helemaal niet meer uitging. Gelukkig vond ik in deze periode een van mijn grote passies terug, namelijk het creatief bezig zijn. Ik begon weer af en toe te tekenen en schilderen wat er langzaam voor zorgde dat ik me iets beter begon te voelen. Ook begon ik met bloggen, iets wat mij heel goed geholpen heeft om toch iets te kunnen doen.

Angst

Langzaam ging het steeds beter, vooral na de verhuizing voelde ik me stukken beter. Toch bleef er een onderdeel wat niet vanzelf weg leek te willen gaan. Het lukte namelijk maar niet om normaal het huis uit te gaan. Ik kreeg namelijk heel erg last van angsten. Iets waar ik al veel langer last van had maar wat nu nog veel erger was dan ooit daarvoor. Alleen de gedachte dat ik naar een winkel moest zorgde er bijvoorbeeld al voor dat ik bijna in huilen uitbarstte. Ik was zo bang voor wat anderen van mij zouden denken, zo bang om fouten te maken of dat ik raar zou gaan doen.

Hoe het nu gaat

Op dit moment heb ik meerdere gesprekken gehad bij mijn huisarts en is er uit gekomen dat ik waarschijnlijk last heb van een sociale fobie. Hiervoor heb ik ook een doorverwijzing gekregen en hier ben ik inmiddels begonnen met therapie. Verder gaat het nu goed met me. Ik probeer langzaam steeds meer stapjes te zetten. Zo ga ik steeds vaker toch de deur uit en merk dat het ook steeds beter lukt om deze stappen toch te zetten.